Een dappere vluchtpoging ten spijt kon je vandaag al van ver aan
zien komen dat de etappe weer in een massasprint beslist zou gaan worden. De
laatste heuvel lag op 100 kilometer van de eindstreep, ruim voldoende om eventuele vluchters bij te halen. De voorsprong
van de vijf leiders oversteeg nooit de zes minuten en 14 kilometer
voor het einde werden zij ingelopen. Enigzins onverwachtwerd het vuile werk ook vandaag gewoon weer opgeknapt door de Milram-ploeg. Na het
wegvallen van kopman Petacchi is het simpelweg de volgende in rangorde
(Mirco Lorenzetto) waar de sprint voor aangetrokken wordt. Good-old
Jens Voigt deed in de laatste kilometers nog een
dappere poging een sprint te ontlopen, maar zag zijn poging jammerlijk
mislukken. In de lange
finishstraat in Hotton was het T-Mobile renner Pollack (die vandaag
over behoorlijk luxe knechten beschikte) die zijn zenuwen niet kon
houden en te vroeg aanging. Robbie McEwen, de enige overgebleven
topsprinter in het peloton, koos wel het juiste moment en won vrij
gemakkelijk de rit. Lorenzetto bleek over een pak minder capaciteiten
dan zijn kopman te beschikken en eindigde pas als zesde.
Deze eindsprint toonde maar weer eens aan wat de belangrijkste kwaliteit van
topsprinter McEwen is. Anders dan Tom Boonen, die vooral op fysieke
macht sprint en Alessandro Petacchi, die bij voorkeur in een zetel
afgeleverd wordt in de finishstraat is McEwen meester in het kiezen van
het juiste moment. Ook vandaag weer. Niet dat het de Australiër aan explosiviteit ontbreekt, in tegendeel zelfs, maar het punt waarop hij zijn sprint inzette was wederom juist gekozen. Seconden lang bleef kalm hij in het wiel van Lorenzetto om op het juiste moment toe te slaan. Zijn tegenstanders waren al geklopt op het moment dat de Aussie zijn sprint inzette.
Morgen is er een rustdag omdat de renners zich verplaatsen van Wallonië naar Italië. Donderdag wordt de Giro hervat met de ploegentijdrit van 38 kilometer tussen Piacenza en Cremona. Een etappe die ongetwijfeld orde op zaken zal stellen in het algemeen klassement.
Complete uitslag vierde etappe Giro
hij lijkt altijd de snelheid van het pak te zien zonder op zijn meter te kijken. hij lijkt daarop zijn eigen finale versnelling te kunnen inschatten qua afstand. bovendien is hij absolute koning in het wringen, duwen en zwiepen om in het beste wiel te zitten
mischien wel de beste sprinter ter wereld. niet wat betreft overwinningen, maar hij eist nooit een hele ploeg op.
als petacchi hem klopt is het op een biljartlaken waar hij op 100 meter van de streep wordt afgezet. ook knap, maar ik vind zelf mcewen’s overwinningen vaak meer een vertoon van inzicht, vernuft en lef gekoppeld aan klasse. in plaats van puur spierballenvertoon na het afbeulen van 6 ploegmaten binnen 5 kilometer.
ik vind petacchi overigens een geweldig renner, begrijp me niet verkeerd.