ISRAËL – Het ministerie van Toerisme van Israël strooit met geld. Het land kampt met een groot imagoprobleem, waar het graag van af wil. Israël, gelegen in het Midden-Oosten wordt namelijk vaak gerelateerd aan de problematiek in omringende landen. Daarnaast komt Israël geregeld negatief in het nieuws vanwege botsingen tussen bevolkingsgroepen. Met het uitnodigen van Westerlingen, om de Israëlische en de Joodse cultuur te leren kennen, hoopt het land toerisme aan te wakkeren. Het ministerie van toerisme ziet daarom ook graag journalisten komen die zij met plezier een beetje verwennen. Zo ook tijdens de tweedaagse wielerkoers Tour of Arad.
Door: Sjors Beukeboom
Foto’s: Gran Fondo Dead Sea Israël
Imagoprobleem
Ik ben uitgenodigd om verslag te doen van de Tour of Arad en de Gran Fondo Dead Sea. Twee wielerevenementen, respectievelijk voor wedstrijdrenners en recreatievelingen. In theorie had het Israëlische ministerie van toerisme mij voor twee dagen kunnen uitnodigen. Dat doet het ministerie niet. In plaats daarvan verblijf ik zeven dagen in het indrukwekkende land en bezoek ik, alles begeleid door een gids, Tel Aviv, Massada, de Dode Zee en Jeruzalem.
Israël kampt met een imagoprobleem. Het is een frame van gevaar, gewelddadigheid en botsingen tussen groeperingen. Daar wil het land van af. “Jullie westerse journalisten kunnen daar bij helpen”, denkt Uri Taub van het Israëlische ministerie van toerisme. “Uiteraard moet je als pers onafhankelijk blijven, maar met deze trip laten we jou alles zien wat Israël te bieden heeft.”
GRAN FONDO DEAD SEA 2017
Luxueus
En zo loop ik over de promenade van Tel Aviv en overnacht ik in vier- en vijfsterrenhotels met zwembaden, fitnessruimten en kamers die groter zijn dan mijn eigen kamer thuis. Ontbijtbuffetten met vijftig meter lange keuzes zijn geen uitzondering en diners in luxueuze restaurants zijn ook niet zeldzaam. Ook is er een 45-persoons toerbus voor ons vijf Westerse journalisten geregeld. Daarmee cruisen we door de stad en door de woestijn van het land. We rijden naar de Dode Zee, Arad en weer terug naar Jeruzalem. Stuk voor stuk bijzondere bestemmingen.
Tour of Arad
Ik rijd wedstrijden in Nederland, in de zogeheten belofte-elite categorie. In theorie zou ik mee kunnen doen aan de tweedaagse wielerkoers Tour of Arad. Maar ik heb geen team. Dus vraag ik de organisatie of er iets geregeld kan worden. De PR-manager veert gelijk op, verlaat haar onderuitgezakte houding in haar zetel en begint met bellen. Uren is ze er mee bezig, terwijl ik ook met Israëlische wielrenners en ploegleiders probeer te praten. In de avond, zo’n 7 uur voor de start van de eerste etappe, is alles geregeld. Ook het vervoer om 06:00 uur naar Arad en mijn geleende fiets. Ze doen alles om het journalisten naar de zin te maken.
Ik zie de eerste koersdag al helemaal voor me. Na het criterium van zestig kilometer doe ik een tour door de stad Arad alvorens ik mij klaarmaak voor de tweede etappe, later die middag. ’s Avonds duik ik even de Dode Zee in voordat ik in het zwembad van het hotel even bijkom van de inspanningen. Zo ver komt het niet.
Koersstijl
De koersstijl van de Israëlische coureurs is iets steviger dan de Nederlandse. Ze nemen meer risico’s, springen graag over hoge verkeersdrempels die de beide weghelften scheiden en gebruiken regelmatig hun bovenlichaam om zich extra breed te maken. In één uur koers geschieden ruim tien valpartijen, waarvan één binnen tien seconden na het startschot en drie in de laatste ronde. Ik ben bij twee crashes betrokken en ik moet veel huid aan het asfalt afstaan.
Dode zee
En daardoor zit de Dode Zee er in elk geval niet meer in. Door de medische hulp langs het parcours wordt mij dat sterk afgeraden. “De wonden helen misschien wel wat sneller, maar of je er levend uitkomt, dat vraag ik mij af.”
Snel word ik door de PR-manager naar een willekeurig hotel geleid. Gewikkeld in handdoeken duik ik een bed in, om vier uur later gewekt te worden door mijn wekker. Etappe 1B staat op het programma en die handdoeken kunnen wel in de afvalbak. 1B is een 22-kilometer lange etappe van het toeristische oord Massada naar de Stad Arad. Aan één stuk door klimmen in de Negev-woestijn. Ik eindig als negende, waarna een uitgebreid buffet in het hotel voor mij klaarstaat.
Etappe 2: Scorpion’s climb
De volgende dag is het klapstuk van de tweedaagse. Een 125 kilometer lange koers die het peloton onder andere langs de Scorpion’s Climb brengt. Een vier kilometer lange klim à 11% gemiddeld, wederom midden in de woestijn. Het is de Alpe d’Huez of de Mont Ventoux van Israël en daar zijn ze trots op. Ook in deze etappe finish ik als negende.
Gran Fondo Dead Sea
Na de zogeheten Gran Fondo Dead Sea word ik nog geleid langs de plekken waar Jezus Christus 2000 jaar geleden bivakkeerde. Daarnaast verblijf ik nog twee dagen in Jeruzalem waar ik nog één keer mag genieten van een luxe restaurant.
Bivakkeren
Op geen enkele plek in zeven dagen Israël heb ik mij onveilig gevoeld. Weliswaar loopt er in Jeruzalem een grote hoeveelheid militairen door de stad, maar van verdeeldheid tussen de verschillende bevolkingsgroepen is geen sprake. In Tel Aviv had ik zelfs het gevoel dat ik in een Spaanse Costastad liep. Natuurlijk, over de Gazastrook of over de Golanhoogten kan ik niet oordelen, maar zolang buurlanden Israël met rust laten en de verschillende religieuze groepen dat ook doen, is Israël een prima land om te bivakkeren. En ook om te fietsen.
