Dit was dus de dag waarop Lance Armstrong nog één keer iets groots wilde laten zien. Sinds de kans van de Amerikaan op de eindzege al vroeg in de Ronde tot nul is gereduceerd, leek het er soms op dat hij de tijdverschillen bewust liet oplopen. Hij hoopte zo nog eens de ruimte te krijgen voor een lange ontsnapping. Het zou hem niet passen roemloos ten onder te gaan in de wedstrijd die hij zo lang domineerde.
Pierrick Fedrigo
Al op de Peyresourde, meteen na de start, is Armstrong één van de aanvallers. Hij krijgt gezelschap van onder meer Hesjedal, Barredo en Kreuzinger. Later sluiten ook Vinokourov en Sastre aan. Hoewel het peloton in de afdaling nog wel tot 20 seconden nadert (mede dankzij goed werk van Lars Boom), blijven de renners voorop. Ook op de Aspin wordt flink doorgereden. Zo moeten Gesink, Basso en Evans lossen uit de groep met favorieten. Omdat er op de Tourmalet en de Aubisque wat langzamer wordt gereden, kunnen zij later wel terugkeren.
Tijdens de beklimming van de Tourmalet heeft de voorste groep dan al zijn definitieve vorm gekregen. Uiteindelijk strijden negen renners om de etappezege, onder wie naast Armstrong ook de Vlaming Jurgen van de Walle. In de groep zijn drie ploegen met twee renners aanwezig. Naast Armstrong en zijn ploeggenoot Horner zijn ook Caisse d’Epargne en Quick Step met twee renners vertegenwoordigd. De duo’s kunnen dat voordeel niet uitbuiten, hoewel Barredo, de Spanjaard die al jaren bij Quick Step rijdt, met nog 35 kilometer te gaan wel een poging waagt. Als hij net voor het ingaan van de laatste kilometer wordt ingehaald, is het duidelijk dat de etappe wordt beslist in de eindsprint.
Er worden geen cadeaus weggegeven: voor een mooi afscheid zal de zevenvoudig Tourwinnaar moeten sprinten. Hij blijkt kansloos; het is Pierrick Fedrigo die als eerste over de meet komt en zo opnieuw voor een Franse etappezege zorgt. Het is al zijn derde etappezege in de Tour de France. Fedrigo won eerder ritten in 2006 en 2009.