Het wielerboek van Nederland is een echt doorkijkboek voor iedere wielrenner of wielerliefhebber. Aansprekende anekdotes en vele foto’s vertellen het verhaal van de Nederlandse wielersport. Allereerst geeft het boek een vermakelijke beschrijving van de geschiedenis van het wielrennen in Nederland en de jarige Wielren Unie: het is dan ook een uitgave ter gelegenheid van het 75-jarig jubileum van de Koninklijke Nederlandsche Wielren Unie.
Daarnaast biedt het de lezer 81 biografieën van Nederlandse wielerhelden, gevormd door alle Nederlandse winnaars van het olympisch goud en van de mondiale regenboogtrui.
Tijdlijn
Het unieke aan dit boek is dat op iedere pagina onderaan een tijdlijn is opgenomen, waarin feiten en leuke weetjes worden beschreven. Herinnert u zich nog het verhaal van 3 juli 1985? Of wellicht één van de mooiste dagen uit de Nederlandse wielergeschiedenis, 10 april 1983? In samenwerking met de KNWU, Infostrada Sports en Fred van Slogteren is dit rijk geïllustreerde boekwerk totstandgekomen. Auteur Fred van Slogteren schreef eerder Karaktermens Peter Post (1998) en Jan Janssen, vedette op de grens (2001), en schrijft regelmatig voor het wielertijdschrift De Wieler Revue.
Auteur: Fred van Slogteren
Prijs: € 29,95 incl. BTW en excl. verzendkosten
Geïllustreerd met: circa 500 foto’s
ISBN: 90-77072-42-X
Omvang: 224 pagina’s
Bestel bij Bol.com
Heb het boek op”de Bike Motion”gekocht.
Erg overzichtelijk verslag van het Nederlandse wielrennen!
Hallo,
Wie weet mij iets te vertellen van JAN GIESELER Rotterdammer baanrenner omstreeks eind 40er jaren ( hij versloeg in het olympisch stadion de Deen Giesen in de achtervolging. heeft U informatie mail mij alstublieft.
Hartelijke groet Will bLeeners.
will.a.leeers.
mijn email is: [email protected].
Merci !!
Beste Will,
De naam is mij niet bekend, maar er werd wel ene Jan Griseler in 1949 derde bij het NK achtervolging voor amateurs. Ik zal de vraag doorspelen naar onze archivaris Wim van Eyle. Wellicht heeft hij het antwoord. Er zijn overigens wel twee Gieselers bekend, maar dat zijn Duitsers, dus als u je zeker weet dat het om een Rotterdammer gaat dan zijn dat niet de gezochten.
Groet!
Fred
W.Leeners is op zoek naar gegevens over Jan
Gieseler.Jan reed in 1946-1948 veel in het
Olympisch Stadion en in die periode stond er
in het weekblad Sportief, een intervieuw met
Jan en zijn ouders.
Hallo Bab,
Bedankt voor je reactie,maar hoe kom ik aan het weekblad Sportief.
Groet Will.A.Leenbers.
15 januari 2007 Beste Will, Je vraag is al een jaar oud, maar ik reageer toch maar. Ik weet wel het een en ander over hem. Toevallig ligt zijn naam op een briefje op mijn bureau om eens te gaan snuffelen. Mocht je nog interesse hebben, mail dan maar terug. Groeten, Jan van Hees
Halllo Jan van Hees,
Ja ik wil graag weten hoe het met Jan Gieseler is afgelopen , ik heb hem heel goed gekend , hij heeft jaren bij ons gewoont in Amsterdam , ik weet dat dit verzoek al een jaar of langer oud is , maar ik heb nog steeds geen bevredigend antwoord ontvangen .
Met vriendelijke groet Willy.
Hallo Jan van Hees.
Ik heb enige fotos van Jan en zijn familie
Deze wil ik je best sturen.
Groet : Will.
beste will, bedankt voor je reactie. Het kan nog een paar weken duren, dan stuur ik je op wat ik van Jan gieseler heb gevonden. Kopietjes van de foto’s zou ik graag ontvangen. Het duurt even omdat ik ook nog een gewone baan heb in het onderwijs.
Jan van Hees, Hogewerf 70, 3131 BZ Vlaardingen
Waarde Will A. Leeners,
Nog net voor het sluiten van de tijdcontrole (hopelijk leef je nog) een reactie op je zoektocht naar Jan Gieseler. Die naam zegt mij zeker wat, maar dan ook niet meer dan de naam. Verwacht dan ook geen nadere informatie van mij. Wel ben ik in het bezit van een briefje dat deze baancoureur op 6 september 1946 typte aan ene Jan Gerritsen in Amsterdam. Uit het briefhoofd, compleet met pasfoto, blijkt dat hij toen in Rotterdam woonde. Om precies te zijn aan de Mathenesserlaan op nummer 347a.
Behalve die brief heb ik ook een oud fotoalbum met twee foto’s van Jan, eentje waarop je hem in actie ziet op de baan, de andere als winnaar met de bloemen. Die laatste foto is gesigneerd.
Ik weet niet of je er wat aan hebt, maar mail of bel eens. Mijn nummer is (070) 388 55 07, zij het pas na 11.00 uur, want anders lig ik nog in coma.
Groet van Grijze Gruit.
Han de Gruiter, ex-(sport)journalist.
Joop van der Putten
Als Hagenees maakte de naam Joop van der Putten het nodige bij me los. Hij en zijn oudere broer Ab zaliger waren neefjes van de fietsende gebroeders Joop en Tinus Kettenis, twee bekende Haagse amateurs uit de jaren veertig, van wie laatstgenoemde (vader van Piet) kort bij me woonde. Hij trapte dag in dag uit rond met een loodzware bakkerskar en kon pas na het werk gaan trainen. Wat hem niet belette in 1946 als derde te eindigen in de eerste Ronde van Noord-Holland. Op een vast verzet!
Neef Joop debuteerde later bij de amateurs (zal in 1952 zijn geweest) op de licentie van ome Tinus. Och, wie kende daar in Breda toen al Joop van der Putten? Hij keek dan ook ietwat verschrikt op toen ik hem met zijn eigen naam aanmoedigde. Hij is trouwens niet de enige die onder valse naam debuteerde. Oud-Tourrenner Pieter de Jongh onthulde me laatst nog dat hij z’n eerste koers als nieuweling reed op de licentie van een jongen uit Oisterwijk. Zelf was de voormalige ‘locomotief uit Made’ daar eigenlijk nog te jong voor geweest. Joop van der Putten woont al jaren in Loosduinen, een deel van Den Haag.
Broer Ab stierf al vrij jong, was timmerman en liet een vrouw en dochter na. Die laatste leek als twee druppels water op haar ome Joop. Ze hebben heel lang bij me op de hoek gewoond en met weduwe Riet heb ik meer dan eens over wijlen haar man staan praten. Zijn carrière was voorbij na een zware val op de piste. Nog niet zo lang geleden is Riet de wijk ontvlucht nadat twee blaagjes bij haar hadden aangebeld in een vergeefse poging binnen te dringen, haar achter latend met een blauw (geslagen) oog. De dochter van Riet en Appie had toen al haar vriend verloren nadat hij op het voetbalveld door de bliksem was getroffen.
Behalve de broertjes ‘Putten’ hadden we in Den Haag in diezelfde periode niet alleen de door Fred genoemde coureurs, maar ook twee andere amateurs van nationaal kaliber: Ab van Egmond (winnaar van Olympia’s Tour) en mijn schoolvriend Harrie Scholten zaliger, vier keer winnaar van een vaderlandse klassieker. Hij stond op het punt prof te worden, was met de Magneet-ploeg van Hagenees Klaas Büchly op trainingskamp naar de Italiaanse Rivièra geweest, maar op stel en sprong genezen van het profmilieu na in de open ronde van België te hebben gezien wat zich daar in de kleedkamer afspeelde. Harrie zette à la minute zijn racefiets in de schuur, is bij pa in de zaak gaan werken en heeft dat vleesverwerkingsbedrijf later voortgezet vanuit Twente. Een jaar na zijn afscheid van de wielersport speelde hij in het nationale rugbyteam. Op 1 april a.s. zal het drie jaar geleden zijn dat hij ter hoogte van Bleiswijk over de kop sloeg met zijn racefiets (na al die jaren weer van stal gehaald) en diezelfde zondagavond nog in het ziekenhuis van Zoetermeer de geest gaf.
Han de Gruiter
Han de Gruiter, dit is jouw oude school- en sportvriend. Toevallig kwam ik op dit artikel af waarin melding gemaakt wordt van Harrie Scholten. Ik herinner mij nog dat hij op zijn twintigste wereldkampioen wielrennen wilde zijn. Jammer om van zijn overlijden te lezen.
Ik zelf ben na mijn voetbaltijd gaan boksen, als amateur. Werd militair en studentenkampioen en woon nou al sedert 1966 in Zuid-Afrika; nou al sedert 2002 in Hermanus (120 km oost van Kaapstad) waar ik met mijn vrouw ‘n gastenhuis heb. Groeten
Jan Roodbol