Wat heeft ballet in godsnaam met wielrennen te maken?

Gisteravond zat ik te zappen en op België 1 viel ik midden in een speelfilm. Billy Elliot heet die en ik had hem al eens gezien. In plaats van door te zappen bleef ik gefascineerd kijken. De film gaat over een jongetje van elf jaar in een klein mijnwerkersstadje in Engeland. Rauw en bekrompen volk dat zich behalve met hard werken bezighoudt met voetbal, boksen en the pub. Billy is de jongste zoon in een gezin, waarvan de moeder is overleden. Hij woont in een klein bedompt huisje met zijn vader, zijn broer en zijn oma. Er is een mijnwerkersstaking aan de gang en heel treffend wordt de uitzichtloosheid van dat bestaan blootgelegd. In hetzelfde gebouwtje waar de boksschool is gevestigd, waar Billy van zijn vader tegen zijn zin naar toe moet, is een balletlerares bezig met een groepje meisjes. Billy kijkt er naar en hij wordt gegrepen door de dans. Daarna zien we de ontwikkeling van zijn talent en zijn strijd om zich uit dat milieu te knokken en naar de Royal Ballet School in Londen te gaan. Dwars tegen de ongeschreven wetten van zijn omgeving en de vooroordelen in zet hij door. Puur op karakter. De film eindigt met het glorieuze optreden van de volwassen Billy in Het Zwanenmeer.

Wat heeft dat in godsnaam met wielrennen te maken?

Helemaal niks, er komt geen fiets in voor! Alleen die film doet me zo denken aan Peter Post en nog een dozijn renners, die puur op karakter aan de top kwamen. Hun familie was tegen, want die hadden een andere toekomst voor hun in gedachten en de buitenwacht had er ook geen goed woord voor over. De wielersport is een sport voor luie, ordinaire lapzwansen, was toen de algemene opvatting. Ik hoor het mijn moeder nog zeggen. Vooroordelen kun je niet bestrijden met woorden, maar alleen met daden.

En daarom gingen de Peter Posten door met knokken, trainen, altijd maar trainen om te bereiken wat ze als kind in hun hoofd hadden. De beste zijn! Met de kop in de wind! Je familie en iedereen overtuigen dat ze het bij het verkeerde eind hebben. De kritische dominante vaders veranderen in emotionele trotse mannen als ze hun zonen bezig zagen met WINNEN! Kortom, ik heb gisteravond gewoon naar een film over een wielrenner zitten kijken. Als je een topwielrenner wil worden, dan weet je direct wat je te wachten staat als je die film ziet. Maar het zoet van de overwinning is het loon voor het zout van het zweet!