De Winter van Zomer, zou je deze foto kunnen noemen, maar toen Jan hem maakte was het al lente. Eind maart 2005 viel er in heel Nederland nog een fors pak sneeuw en dat was een lelijke streep door Jans rekening, want hij houdt graag iedere dag de ketting strak. Over een aantal weken komt zijn nieuwe Wielerexpress weer uit en ik kijk er nu al naar uit. Wie krijgt er dit jaar weer een draai om zijn oren?, hoewel Jan na de gerechtelijke aanvaring met Guus de Jong (ook wielrennen.blog.nl) heel wat milder en voorzichtiger is geworden in het beoordelen van mensen. En Jan wordt natuurlijk ook een dagje ouder en wijzer. Maar op de fiets is het nog een jonge god, maar dat kon Jan Zomer uit Zwanenburg (wie kent hem niet) op de dag dat hij deze foto maakte niet bewijzen.
Hier is de foto en die dingt mee naar één van de prijzen die in de tweede helft van deze maand na een uitspraak van de jury verdeeld zullen worden.
Denk je dat jouw foto nog mooier is? Stuur hem dan in naar:
Je hebt nog maar vijf dagen!
Dag Fred
Bedankt voor je lovende woorden naar aanleiding van mijn ingezonden foto. De editie Wielerexpress zit in de afrondende fase (verschijnt half februari)en hoofdfiguren (verdeeld over 160 pagina’s, prijs 5 euro) zijn onder andere: Ton Vissers, Cees van Dongen, Piet de Wit, Maas van Beek (wie?), Michel Stolker, Theo Eltink, Karsten Kroon, Piet Libregts en Henk Lubberding, alsmede diverse ‘eigen belevenissen en anekdotes’(avonturen op Mallorca en de Ardennen, Dwergwerpen, de Liefkozing van Leontien) en natuurlijk de ‘wieler-pinupfoto op de laatste pagina.
‘Oorvijgen’worden er weinig of niet uitgedeeld, want er was geen aanleiding voor. Wel had ik na afloop van het gezellig samenzijn tijdens het Wielergala,waar onder andere jij en ik als genodigden deel uitmaakten vcan de Tafel van Koos (Tacx), nog een ‘verbale confrontatie’ met een ‘geleedpotig wezen’ofwel de Dorpsgek van… ‘(vertel ik je nog wel eens). Dit heeft overigenst tot een positief resultaat geleid, hoewel ik hieraan geen aandacht zal besteden in WE 2006 (zonde van de ruimte). Eruit blijven zien als een wielrenner (ik was een ‘goeie krabber’) vind ik belangrijker dan ‘hard fietsen’, want wat dat betreft heb ik de ‘terminale fase’ bereikt, tot de dood erop volgt.
En Guus de Jong? Ach de laffen lijden meer dan de moedigen..?
Groetend
http://[email protected]
Beste Jan
Ik kijk al vol verwachting uit naar de nieuwe Wielerexpress!
Zoals je weet heb ik alle uitgiftes uit het verleden in mijn bezit en ook met meer dan aandacht gelezen(zoniet verslonden!)
Groetjes
Jan is de laatste jaren een stuk milder geworden met zijn uitspraken in wielerexpress.
Zou dat komen omdat Jan opa is.
Zijn wielerexpress blijft natuurlijk een heerlijk blad om van te smullen.
GR. Ron
Dag Ron
…en wat laat jij ons schrikken! Een milde Jan Zomer? Asjeblieft niet zeg! In deze oersaaie mediatijd is Zomer, met zijn pen (type: Stilleto gevuld met inkt), nog steeds het zout in de pap. Hoe zat het ook alweer met Zomer’s verhaal, ‘Dwergwerpen’, in het Haarlems Dagblad van juni j.l….? Godszijdank heb je het helmaal mis…
Vr. Gr.
André (www.stuyfssportverhalen.tk)
PS
Nog gefeliciteerd met je wereldtitel.
Ja, Andre na 40 jaar koersen ben ik het nog steeds niet verleerd, (en de streken ook niet)
Groetjes Ron
Ron Smit!
Een verhaal apart.
Wat “kón ie rijen”, maar wat was het soms een “klerelijer”.
Z’n streken is ie niet verleerd zegt ie.
Jullie kennen het spreekwoord hé, over de vos, wel de haren maar niet zijn streken.
Wat kón Ron lastig zijn, juryleden sliepen soms niet door hem.
Ik zal de namen van deze juryleden niet noemen, Ron weet precies wie ik bedoel.
Trouwens, deze mensen zijn inmiddels overleden.
Ik herinner me nog heel goed dat ik als voorzitter van de Stadion-jury vóór het Kampioenschap 50 km. op de baan, terwijl het hele peleton aan het vertrek stond, naar Ron toeging en tegen hem zei: “Ron, waarschuwen doe ik iedereen maar één keer en dat doe ik jou dus nú”.
“Méér waarschuwingen krijg je niet, dus de eerste keer de beste dat je in de wedstrijd iets flikt ben je uit koers”.
En als ik dat dan had gezegd, keek mij me met zijn vriendelijke-, slimme-, ondeugende-, inschattende- maar ook en vooral strijdbare ogen aan en lachte dan wat.
Aan zijn gezicht kon ik dan zien dat hij dacht: “Ach die man moet ook zijn werk doen”, maar weet ik zeker dat hij ook dacht, “laat ik met die kerel toch maar effe uitkijken”.
En dat deed ie dan ook.
En als ie onderweg in koers bijna iets flikte, en zich op het laatste moment toch bedacht en zich inhield, keek hij me de volgende passage terwijl ik op het jury-verhoog zat óf onderaan de baan stond even glimlachend aan.
Waarna ik dan weer glimlachend terugkeek. Vaak had ik dan het idee dat we elkaar wel begrepen.
Tenslotte wil ik het volgende over Ron zeggen waarmee ik hem tevens kwalificeer,
“Ron was een zeer goed renner en één waar ik tijdens de koers vaak de meeste moeite mee had, maar die ik het liefste mocht”.
Dag Ron, ik kijk ernaar uit je binnenkort weer ergens tegen te komen.
Henk Bruijntjes.