Dries van Wijhe (1945)
Hij wordt vandaag 60 jaar, Dolle Dries, ook wel bekend als De Keizer van het Kerkdorp of De Boemerang. Eigenlijk weet ik niet hoe ik dat natuurmens moet plaatsen. Was hij nou de schaatsende wielrenner of de wielrennende schaatser? Ik vermoed het laatste want als schaatser is hij toch iets succesvoller geweest dan als cyclist. Maar het fietsen was ook weer geen trainen voor het schaatsen, want daarvoor was hij te goed. Hij is zelfs kampioen van Nederland op de weg geweest. Ik had wel de indruk dat hij schaatsen serieuzer nam dan het wielrennen. Dat is achteraf jammer, want als hij echt voor de wielersport had gekozen dan had hij het ver kunnen brengen. Maar dan had hij weer minder clown moeten zijn en dat was nou juist het leuke aan Dries. Je komt er niet uit. Hij blijft een apart geval in de wielergeschiedenis. Ik heb trouwens al jaren niks meer over hem gehoord. Hij zal toch niet stiekem een comeback voorbereiden? Hij is er ‘dol’ genoeg voor. Proficiat Dries!
Ik kan in ieder geval vertellen dat ik deze week (24-1-2006) Dries bij Kerkdorp tegenkwam, trainend op de fiets, rood van de winterkou. Hij had het naar zijn zin en groette vriendelijk, hoewel hij hard fietste. Wie weet komt hij toch weer op de proppen (of schaatsen).
Met natuurijs zie je hem zo af en toe ook nog wel eens een baantje trekken. Verder zit hij idd nog zeer regelmatig op de fiets. Heeft sinds eeb tijdje weer een iets sportievere uitvoering en je komt hem dan ook op diverse plekken tegen.
Overigens is Dries denk ik wel de schaatsende wielrenner. Hij was eerst wielrenner en de hele schaatscarriere is pas veel later begonnen. Het mooie aan Dries is altid geweest dat er altijd wat gebeuerde en de verhalen werden ook altijd mooier. Zo won die ooit een koers op een geleende damesfiets na een lekke band te hebben gekregen (Hij reed vooruit) Wat later kwa er een zitje achterop en later zat er zelfs een kind bij achterop. Aan die verhalen deed hij ook graag mee. Tijdens zijn winst op het nk natuurijs (het jaar onschiet me even) deed hij ook van zich spreken door onderweg het riet in te duiken voor een sanitaire stop.
Wel was het zzowat in 72 al einde verhaal met de carriere van Dries:
Het individuele clubkampioenschap van De IJsselstreek op het vreecircuit in Oldebroek zorgde in 1972 voor nogal wat opschuding. Dries van Wijhe was favoriet. Wat niemand wist was dat Dries van Wijhe en Aart Kroneman een opmerkelijke afspraak hadden gemaakt. Met hun 2-en reden ze een wedstrijd in de wedstrijd. Afspraak was dat de verliezer de wielerfiets aan de wilgen zou hangen en direct zou stoppen. Ten opzichte van de koplopers werden van Wijhe en Kroneman op 5 ronden gereden. In de allesbeslissende spurt tussen de twee won Kroneman. Dries hield zich aan zijn afspraak en stopte met wielrennen. Aanvankelijk werd geprobeerd Dries er van te overtuigen dat het een geintje was en die onderlinge strid niet zo serieus moest nemen. Dries dacht daar toch anders over. Als Kroneman had verloren had ik ook geis dat hij zou stoppen was zijn redenatie. Afspraak is afspraak waren de woorden van Dries. Het was voor het bestuur en de supporters een ramp dat Dries het bijltje er bij neer had gegooid. Na gesprekken met Kroneman die veel schik had dat hij Dries had verslagen volgden er gesprekken met het bestuur. Kroneman vertelde na diverse gesprekken nooit te zullen stoppen als hij had verloren. Dat wou hij echter niet aan Dries vertellen, Maar uiteindelijk gebeurde dat toch en kon Dries worden overtuigd om toch weer wedstrijden te gaan rijden.
Een jaar later in 193 werd hij dan Nederlands kampioen bij de amateurs op de cauberg.
he dolle dries ben ik je eindelijk op het spoor als klein meisje stond ik met spekkies langs de wielerbaan we gingen altyd mee naar het fietsen en zeker ook om jou en wie ik ben. de dochter van lukas hulzebosch ik vertel zelfs mijn kinderen over jou ja ja lukas en hilly zijn al 3 keer opa en oma ik zou het leuk vinden om je weer eens te kunnen ontmoeten wat je doet en hoe het met je gaat,veel groeten hilda