30 december de geboortedag van …

Lars Boom (1985)

Een hoogst enkele keer komt het voor. Een jongen die tot over zijn oren verliefd is op twee meisjes. Bij de een is hij zielsgelukkig en in het gezelschap van de ander zo mogelijk nog gelukkiger. Hij weet dat hij op een dag zal moeten kiezen, maar hij stelt die beslissing zo lang mogelijk uit. Hij weet ook dat als hij voor de een kiest hij de ander hartstochtelijk zal missen, en andersom. Zo’n jongen is Lars Boom. De beloftevolle wegrenner die zomaar een topper kan worden en de talentvolle veldrijder die nu al een grote koers had kunnen winnen als de jury niet zo halfhartig was geweest om de uit koers verbannen Bart Wellens weer in genade aan te nemen, nadat hij een afstapverbod had genegeerd. Lars wordt vandaag 20 jaar. Iedere wielerliefhebber wil zo lang mogelijk genieten van zijn vrijages met Vrouwe Fortuna en haar zuster. Maar eens moet hij kiezen om met één van die twee schonen definitief tussen de lakens te kruipen. Een wereldtitel in Zeddam kan wel eens beslissend zijn.

© Cor Vos

Wie zijn er verder op 30 december geboren?

Ton Zuiker (1946)

Een aardige renner die als amateur zijn prijsjes reed en daar volmaakt gelukkig mee was. In 1976 deed zich de mogelijkheid voor om prof te worden. Zuiker reed acht jaar rond in het profpeloton, vooral in het criteriumcircuit. Hij reed daar met grote namen als Zoetemelk, Raas, Kuiper, Knetemann en Merckx. Als er af en toe een prijs werd gepakt, waren de kosten er in elk geval uit. Meer was niet noodzakelijk, want Zuiker combineerde het wielrennen met zijn eigen snijbloemenexport bedrijf.

Zuiker was overigens niet zijn officiële achternaam. Omdat zijn ouders nog niet waren getrouwd, kreeg de jonge Ton de achternaam Korrel (de naam van zijn moeder). In de wielersport gebruikte hij wel de naam van zijn vader: Zuiker.

Inmiddels woont Ton Korrel al zes jaar in Tirol, waar hij het prima naar zijn zin heeft.

Pascal Kolkhuis Tanke (1962)

Hij studeerde politicologie en bedrijfskunde, hij deed aan wetenschappelijk onderzoek en hij was zowel consultant als manager. Een begaafd mens, maar zijn passie is de fiets, en anders niets. Ik heb het over Pascal Kolkhuis Tanke. Geen naam voor een beroepswielrenner en zelfs niet voor een chef d’équipe, zeker als je op dezelfde dag jarig bent als mannen met namen als Lars Boom en Ton Zuiker. Een wereld van verschil. Pascal kon zich lang in beide werelden handhaven tot hij op 1 juni 1998 zijn bandjes oppompte en vanuit Breukelen een 24 duizend kilometer lange tocht begon naar de horizon en onderweg zijn bruid vond in Roemenië. Hij doorkruiste zeventien landen en hij bleef acht maanden weg. Dat doet een wielerbacil met een mens. Hij werd een eeuwige fietser, een dolende mens die net als een hond ter markering soms een vlaggetje zet. Bij hem was dat een boek, waarin hij een boekje opendeed. En dat moet je als ex-beroepswielrenner niet doen. Hij kreeg noch de dood, noch de gladiolen, maar wel de eeuwige banvloek van het voortrazende peloton. Hij zit nu op hetzelfde strafbankje als Theo Sijthoff, Peter Winnen, Steven Rooks en Maarten Ducrot. In de beroepswielrennerij worden erecodes niet geschonden. Never!!!