Wat een sof de afgelopen drie dagen in de bergen zeg! De Tourorganisatie wil zo veel mogelijk renners in staat stellen om mee te doen om de eindzege. Een mooi streven, maar bergritten horen natuurlijk gewoon een aankomst op een top van de berg te hebben en niet na een stuk vlakke weg van 60km. Evans viel nog een keer aan, maar dat was zinloos, omdat er nog een stuk vlak was. Dit nooit meer Tourorganisatie!
Ergens is het goed om er ook een keer zo’n rit tussen te hebben. Zo is het voor sprinters ook een uitdaging om nog net wel een berg over te komen om nog wat punten te pakken voor de groene trui (zie hushovd, freire).
Alleen het moet natuurlijk niet zo zijn dat de meeste bergetappes niet bergop eindigen, zoals dat nu het geval is. Dat maakt het uiteraard niet spannender in het klassement. Bergop eindigen brengt meer sensatie dan die ene sprinter die de berg wel over komt.
Een tour die sowieso al op slot zit omdat bijna niemand van enig belang het Astana collectief kan, wil of durft aan te vallen. Daarbij vindt Astane het prima dat Nocentini nog even in het geel rijdt. Nocentini mag tot de eerstvolgende echte bergetappe in het geel rijden als AG2R het kopwerk verricht. Dan helpt het natuurlijk niet als in een van de weinige bergetappes de laatste berg op 70km van de aankomst ligt. Of zoals Boogerd stelde, als je de tourmalet op 70 km van de aankomst legt kun je er net zo goed omheen rijden. Zo wordt de tour een flutkoers, meer waardering voor de parcourmakers van Giro en Vuelta. ASO heeft het parcours waarschijnlijk zo gemaakt omdat Frankrijk geen echte klimmer meer heeft. Hopelijk gebeurt er nog wat voorafgaand aan tijdrit en Mont Ventoux, maar ik verwacht het niet.
Ik vind het goed dat de dalers nu ook eens hun kunstje kunnen laten zien. De klimmers zijn toch al te veel bevoordeeld. Dit specialisme wordt naar verhouding teveel beloond.
Laatste berg op 70 km van de finish vind ik ook niks. Net als de afgelopen Tour de Suisse die overduidelijk op maat van Cancellara was gemaakt…