Astrid Schop (1965)
Een leuk mens deze Amstelveense. Ze maakte in 1990 deel uit van de vrouwenploeg die in Japan de wereldtitel behaalde in de ploegentijdrit. Ze reed samen met Monique Knol. Leontien van Moorsel en Cora Westland. Het afvalsyndroom had het dameswielrennen toen stevig in de greep en ook Astrid deelde in die neurose. Dit ondanks het feit dat ze als studente inspanningsfysiologe heel goed wist hoe verkeerd ze bezig was. Ze vertelde me erover door de telefoon en dat gesprek duurde bijna anderhalf uur. “Wat beppen we lekker, hè?”zei ze plotseling en een schaterende lach volgde. Ze speelde in dat kampioenschap onbedoeld een bizarre rol en dat is allemaal te lezen in Wielerhelden van Oranje
Wie zijn er verder op 1 december geboren?
Na het succes dat Kees Pellenaars in 1951 behaalde met Wim van Est in de Tour de France ging hij een jaar later met de kern van die ploeg (Van Est, Wagtmans, Voorting, Faanhof en Dekkers) opnieuw naar Frankrijk. De drie overige plaatsen gingen naar beloftevolle jongeren. Dat waren Jan Nolten, Hein van Breenen en Thijs Roks. Ze stelden geen van drieën teleur. Nolten werd zelfs de revelatie van de Tour van 1952, maar ook Thijs Roks zette een puike prestatie neer. In 1955 werd hij kampioen van Nederland en hij bleef tot 1957 een goede prof die zonder noemenswaardige tegenslag te hebben gehad afscheid nam van het peloton. Maar daarna heeft hij zijn portie leed meer dan gehad. Door reuma belandde hij in een rolstoel, maar die ziekte heeft hij overwonnen. Nog erger was het verlies van zijn vrouw die aan trombose overleed en zijn twee zoons die verongelukten. Thijs heeft dit alles verwerkt, want eens coureur, altijd coureur is de levenswijsheid die hem in die donkere tijden op de been hield. Hij wordt vandaag 75 jaar.
GRTC Excelsior uit Gouda is in 1932 opgericht en dat had alles te maken met het bestaan van de Goudse wielerbaan aan de Bodegraafsestraatweg. De vereniging heeft het langer uitgehouden dan het wielerbaantje, waar Arie van Vliet uit het nabijgelegen Woerden zijn eerste schreden op het wielerpad zette. Nadat de baan in 1938 was gesloopt werden de verenigingsactiviteiten voortgezet op de weg. De vereniging begon in 1938 met het organiseren van de jaarlijkse Ronde van Gouda, een evenement dat inmiddels meer dan vijftig keer is verreden. De parcoursen waar de vereniging van de gemeente de clubwedstrijden mocht rijden en de trainingen werden gehouden waren delen van een industrieterrein dat door vrijwilligers autovrij moest worden gehouden om ongelukken te voorkomen. Dat is helaas niet altijd gelukt. 
maar het was in de laatste maanden van 1955 – werd in het café-restaurant van Sportpark De Vliert in Den Bosch de ‘Club 48’ opgericht. Dat getal sloeg niet op het aantal leden, maar op het jaartal 1948. Een sportief zeer geslaagd jaar voor ons land vanwege de viervoudige gouden medailleoogst van Fanny Blankers-Koen bij de Olympische Spelen in Londen. Ook de wielrenners lieten zich niet onbetuigd, want Gerrit Voorting behaalde bij diezelfde Olympiade zilver bij de wegwedstrijd en bij de wereldkampioenschappen behaalde Nederland twee regenboogtruien. Eén voor sprinter Arie van Vliet en één voor achtervolger Gerrit Schulte na een zinderende finale tegen de toen allergrootste renner ter wereld: Fausto Coppi. Vanwege die prestatie noemde … 
Hij zal vandaag zijn verjaardag niet in huiselijke kring vieren, want Arie zal ongetwijfeld aanwezig zijn bij de feestelijke verkiezing van de wielrenner en wielrenster van het jaar 2005 in Den Bosch, in het gezelschap van bijna de voltallige Nederlandse wielerwereld. Hij zal zijn directe omgeving daar zeker weer vermaken met een van zijn verhalen, want Arie is een geestig man met een vaak heel aparte kijk op het leven. Hij was ooit wereldkampioen achter de grote motoren en zijn verhaal staat daarom in 
Moeten we Denis Menchov en in diens verlengde zijn sponsor Rabobank nou feliciteren of het feit dat hij alsnog de Ronde van Spanje heeft gewonnen voor kennisgeving aannemen, omdat de echte winnaar Roberto Heras heet. Ik heb die ronde nog eens de revue laten passeren en vastgesteld dat de Rus een fantastische Vuelta heeft gereden waarin hij heel lang aan de leiding heeft gestaan. Hij heeft geen moment voor Heras ondergedaan, behalve dan op die ene dag toen hij in een afdaling nota bene door een Spaanse combine werd verrast. Of het nou om een tactische …
Pieter Weening, Joost Posthuma en Thomas Dekker waren dit jaar de voornaamste blikvangers onder de jonkies van Rabobank. Theo Eltink hoort natuurlijk ook in dat rijtje thuis, want de vandaag 24 jaar wordende Brabander reed een puike Ronde van Italië. Hij liet zich enkele malen in ontsnappingen zien en hij beëindigde zijn eerste grote ronde op een 29e plaats. Als beste Nederlander. Hij heeft inmiddels zijn contract bij Rabo verlengd tot eind 2007 en daar is hij zelf erg blij mee. Hij zal in 2006 ongeveer hetzelfde programma gaan rijden als dit jaar. Ik heb een voorgevoel dat hij volgend jaar goed doorbreekt. Zie ook 
Hij was een goede amateurrenner die in 1960 de zware Ronde van Noord Holland won voor kleppers als Jan Janssen en Harry Scholten. In datzelfde jaar reed hij bijna iedere etappe naar een ereplaats in Olympia’s Tour. Hij koerste in 1961 maar één jaar als beroepsrenner, maar zonder veel succes. Wat is er van deze renner uit Huizen geworden? 
Ik kon bij het NK in Rotterdam van dit jaar wel met hem meevoelen. De snelste sprinter van de Rabobank-ploeg werd opgeofferd aan het ploegbelang. Maar het liep faliekant verkeerd af voor de sterkste ploeg van Nederland. Het rood-wit-blauw kwam niet in die ploeg terecht maar bij Leon van Bon van Davitamon-Lotto. Steven lachte op het erepodium als een boer met kiespijn. Volgend jaar rijdt hij voor QuickStep-Innergetic. Als hij daar aan het ploegbelang wordt opgeofferd is er altijd nog Boonen om het af te maken. Succes in België, Steven!
Deze Zeeuwse allrounder wordt vandaag 25 jaar. Als je op zijn naam googlet dan kom je hem zowel tegen in uitslagen op de weg (o.a. een etappe in Olympia’s Tour) als bij de MTB. Dat is een behoorlijke belasting als je in beide disciplines tot de beteren wil behoren. Toch heeft Richard tijd om aan zijn fiets te knutselen, leuke dingen met zijn vriendin te doen en te internetten. Als hij al surfend op deze blog komt dan wil ik graag van hem weten of die wielerdisciplines elkaar nou aanvullen of tegenwerken? En hoe train je dan? En moet je niet kiezen? Laat eens wat van je horen Richard. (Foto © Cor Vos)
Gerard was al 34 jaar toen hij met drie veel jongere ploeggenoten wereldkampioen werd op het zo moeilijke nummer 100 kilometer ploegentijdrit. Maarten Ducrot, Gerrit Solleveld en Frits van Bindsbergen noemden hem opa en dat was niet denigrerend bedoeld, want opa kon een verschrikkelijk stukje fietsen. Als het maar vlak is, dacht hij altijd tot hij bij dat WK ontdekte dat vooroordelen vaak tussen de oren zitten en een mens veel meer kan dan hij zelf denkt. Lees het hele verhaal van deze sympathieke Oost-Groninger in 
Deze renner uit Badhoevedorp was een veelbelovend amateur toen hij in Olympia’s Tour een zware val maakte en een schedelbasisfractuur opliep. Hij herstelde, maar hij hield er een merkwaardig lichamelijk ongemak aan over, waardoor hij als wegrenner niet meer op niveau kon presteren. Toen werd hij stayer. Dat was in 1961 en hij werd dat jaar direct wereldkampioen. 
Het lijkt me niet leuk om in de wielersport als ‘de broer van …’ door het leven te moeten gaan. Je komt uit dezelfde ouders, hebt dezelfde opvoeding gekregen, maar HIJ is gewoon beter. Waarom? Dick Dekker is bijna vijf jaar ouder dan Erik en hij zal zich dat ook wel eens hebben afgevraagd. Maar Dick hoeft zich nergens voor te schamen, want zijn erelijst mag best gezien worden. 17 overwinningen behaalde hij als prof en een hele waslijst ereplaatsen. Daarmee overvleugelt hij tientallen andere beroepsrenners uit de geschiedenis van de Nederlandse wielersport. Hij won zelfs een zesdaagse. Die van Skona in Zweden. Dat was in 1992, maar ja in dat jaar won Erik zilver in de Olympische wegwedstrijd in Barcelona. Toch om gek van te worden.