5e etappe – Alcázar de San Juna-Cuenca 230 km.

1. Thor Hushovd (Noo. Crédit Agricole) 3.41.52

2. Miguel Martin Perdiguero (Sp. Phonak) z.t.

3. Josep Jufre Pou (Sp. Relax-Fuenlabrada) z.t.

4. José Ivan Gutierrez (Sp. Illes Balears) z.t.

5. David Blanco (Sp. Valenciana-Kelme) z.t.

6. Unai Yus (Sp. Bouygues Telecom) z.t.

7. Mauricio Ardilla (Col. Davitamon-Lotto) z.t.

8. Joaquin Rodriguez (Sp. Saunier Duval) z.t.

9. Samuel Sanchez (Sp. Euskaltel) z.t.

10. Egoi Martinez de Esteban (Sp. Euskaltel) z.t.

Lees verder →

Een etappe met weer een lange ontsnapping, nu van een achttal renners die kort voor de streep werden ingerekend. Bij die groep onze landgenoot Thorwald Veneberg die meer had verdiend dan ingelopen te worden. Maar ja, de Fassa’s en de QuickSteps sturen elke dag weer op een massasprint aan en die twee blokken kunnen dat goed. In de straten van de aankomstplaats Cuenca, een lastig parcours met een behoorlijk stijgingspercentage, gebeurde van alles en dat moesten nog al wat kanshebbers op de etappezege met secondenverlies bekopen. Petacchi was eraf, maar de QuickSteps hadden het in eigen hand met Bettini en Boonen in de frontlinie. Bij het ingaan van de laatste kilometer zette Boonen zich plots aan de leiding en hij voerde het tempo hoog op. Op 500 meter voor de finish gaf hij af in de veronderstelling dat Bettini het nu kon afmaken. Maar de Italiaan kwam veel te vroeg op kop en ruim voor de streep viel hij stil. De forsgebouwde Noor Thor Hushovd kreeg de zege en de puntentrui toen op een presenteerblaadje aangeboden. Vreemde tactiek van de QuickSteps. Lees verder →

foto: archief Wim van Eyle

Van het bericht dat mijn sympathieke collega Wim Amels is overleden ben ik een beetje ontdaan. Ik zag hem direct weer voor me. Een kleine kalende man met een microfoon in de hand of met een camera in de aanslag of solo in een hoekje van een perszaal. Onopvallend bezig zijn werk te doen. Wat was zijn werk? Dat was bijna alles wat met de wielersport te maken had. Hij werkte voor een aantal kranten en het blad Wieler Revue en hij deed radio. Hij organiseerde ook van alles, wedstrijden en wielerruilbeurzen. Hij schreef wielerboeken en hij redigeerde een mooie wielersite. Hij had een enorm fotoarchief. Wat deed hij eigenlijk niet? En in alles was hij perfectionistisch.

Eén ontmoeting met Wim herinner ik me heel goed. Het was in het voorjaar van 2001. Ik was bij Jan Janssen op bezoek om de laatste details te bespreken van het boek dat ik over de eerste Nederlandse Tourwinnaar aan het schrijven was. Ik liep met Jan door de tekst heen en vroeg hem soms of een bepaald feit wel helemaal klopte. Het gesprek liep uit. Ik wist dat Jan nog een afspraak met een journalist had. Op de afgesproken tijd ging de bel en Wim Amels stapte binnen. Hij ging er bij zitten en Jan en ik namen de laatste details door. Plotseling bleek een jaartal niet te kloppen. Omdat ik mijn bandrecorder had aanstaan, maakte ik daar geen notitie van. De volgende dag belde Wim om me aan die correctie te herinneren. Dat was Wim, hij zei nooit zoveel, maar hij was een goede collega. Er zullen veel mensen zijn die hem gaan missen. In de eerste plaats natuurlijk zijn vrouw en kinderen, maar ook al diegenen die nooit een vergeefs beroep op hem deden. Rust zacht, Wim!

Lees verder →

Arend van ‘t Hof (1933)

In het begin van de jaren vijftig was deze Sassenheimer een van de sterkste amateurs van Nederland. In die tijd maakte Kees Pellenaars echter de dienst uit in de wereld van het Nederlandse profwielrennen en die kleine gedrongen renner, die goed bergop kon, uitstekend kon aankomen en ook nog een redelijke tijdrit kon rijden, zag hij niet staan omdat het geen Brabander was. Je reinste discriminatie, maar dat was in die tijd nog niet verboden. Zijn profcarrière werd niks. Logisch als je geen kansen krijgt. Na het fietsen verhuisde hij naar Rotterdam waar hij een baan vond in de vleeswarenindustrie. Later werd hij nog een sterke veteraanrenner, want klasse verloochent zich niet. Nu is hij nog actief bij de Rotterdamse wielervereniging Ahoy als materiaalman.

foto: archief Wim van Eyle

Ad van Peer (1955)

Ad van Peer uit Bosschenhoofd reed als beroepsrenner twee jaar voor HB Alarm. Hij won het criterium van Gouda en hij startte twee keer in de Ronde van Spanje. Hij was een gewaardeerd helper, die na het vertrek van HB Alarm uit de wielersport alleen nog bij kleine ploegjes terecht kon, waar zijn carrière langzaam doodbloedde. Wat is er van Ad geworden?

Henri Dorgelo (1964)

Vier jaar lang was deze renner uit Nijverdal beroepsrenner en hij behaalde vijf overwinningen. Een goede regelmatige renner die niet veel kansen kreeg. Wat is Henri na zijn wielercarrière gaan doen?

Michel Elijzen (1982)

Deze renner uit Culemborg rijdt voor het Continental Team van Rabobank. Hij wordt daar zeer gewaardeerd vanwege zijn kwaliteit om zijn kopman uit de wind te houden met dat lange lijf van hem. Zijn idool is Miguel Indurain en dat was ook zo’n lang end. Misschien weet Michel het niet, maar Indurain was eerst een aantal jaren de knecht van Pedro Delgado. Toen hij zijn eigen gang mocht gaan won hij vijf keer op rij de Tour. Zo zie je maar, Michel, je weet het nooit in het leven. Er kan nog van alles gebeuren. Je bent pas 23!

Lees verder →

4e etappe – Ciudad Real-Argamasilla de Alba 230 km.

1. Alessandro Petacchi (It. Fassa Bortolo) 5.41.29

2. Thor Hushovd (Noo. Crédit Agricole) z.t.

3. Erik Zabel (Dld. T-Mobile) z.t.

4. Marco Zanotti (It. Liquigas) z.t.

5. Tom Steels (B. Davitamon-Lotto) z.t.

6. Bernhard Eisel (Oos. Française des Jeux) z.t.

7. Sebastien Chavanel (Fr. Bouygues Telecom) z.t.

8. Tom Boonen (B. QuickStep-Innergetic) z.t.

9. Giosué Bonomi (It. Lampre) z.t.

10. René Haselbacher (Oos. Gerolsteiner) z.t.

Lees verder →

Snik- en snikheet was het vandaag. In het landschap waar de dolende ridder Don Quichotte de la Mancha tegen windmolens vocht, daar vochten de ridders op het stalen ros tegen de afschuwelijke hitte die opliep tot bijna 40 graden. De arts van de Vuelta adviseerde de renners vanmorgen bij deze temperatuur twee liter water per uur te drinken. En niet vergeten te eten. Je zou denken dat iedereen in deze omstandigheden rustig in het peloton zou blijven en een wandeltempo aanhouden, maar het was Leon van Bon (foto) die al na 3 kilometer het avontuur zocht.

© T&T Tekst & Traffic

Drie Fransen van verschillende ploegen volgden hem en dat was het begin van een lange ontsnapping die uiteindelijk op niets uitliep. Van Bon was de eerste die het zinloze ervan inzag en zich terug liet zakken. Christophe Edalaine, Sabastian Joly en Frederic Finot gingen echter door. Met nog 50 kilometer te gaan hadden ze nog 2,5 minuut, maar toen werd het snel minder en de drie werden met nog 45 kilometer te rijden ingelopen. Daarna was het onrustig tot op de streep, waar Petacchi in een adembenemende sprint zijn tweede dagsucces noteerde. Hoeveel komen er nog bij, want de Italiaan is in de laatste kilometer een klasse apart.

Lees verder →

Henk Lakeman (1922, overleden 08.04.1975)

Deze Amsterdammer was in zijn tijd bekend als de zingende wielrenner. Vooral in Duitsland was hij populair. Hij reed daar in de jaren vijftig regelmatig in de zesdaagse samen met de Zaankanter Cor Bakker. Tussen de jachten door nam hij iedere avond plaats achter de microfoon om een operette-aria ten gehore te brengen.

Zijn grootste prestatie als wielrenner was zijn zege in de Ronde van Nederland van 1950. Na zijn loopbaan was hij enige tijd zanger bij een professioneel operettegezelschap om daarna in dienst te treden bij de accufabriek van Kurt Vyth.

Henk is veel te jong gestorven. Hij was nog maar 52 jaar.

foto: archief Wim van Eyle

Coen Niesten (1938)

Een goede renner met een rappe aankomst in de benen was deze Beverwijkse tuinderszoon. Gezien de tijd waarin hij actief was reed hij een mooie erelijst bij elkaar. In 1959 werd het kampioenschap van Nederland in 3 etappes verreden. Coen won de 2e en de 3e schuif, maar Piet Damen had in de eerste zoveel voorsprong opgebouwd dat hem de titel niet meer kon ontgaan. Na zijn carrière hebben we niet veel meer van Coen gehoord. Weet iemand hoe het met hem gaat?

Jan van Katwijk (1946)

De oudste van drie fietsende broers, Jan, Piet en Fons, en de vader van de huidige beroepsrenner Alain van Katwijk. Is Jan dan alleen maar bekend vanwege zijn familierelaties? Nee hoor, hij was zelf ook een knappe renner die elf jaar beroepsrenner was en in die periode 26 overwinningen behaalde. Dan ben je geen krabber. Na zijn carrière begon Jan een racefietsenspeciaalzaak. Heeft hij die nog?

Lees verder →

Zaterdag maakte ik complimenten aan Studio Sport voor het feit dat ze in tegenstelling tot de Giro en de Deutschland Tour wel aanwezig waren in de Vuelta. Wie schetst mijn verbazing toen Smeets en Ducrot na de proloog en de zondagetappe al weer hun biezen hadden gepakt om de verslaggeving verder aan de Belgen over te laten. Het grote Studio Sport, jarenlang hét gezicht van de sportverslaggeving in Nederland liet zich de voetbalrechten afpakken en verlustigt zich nu geil aan de voetbalkruimels die de commerciëlen laten liggen. In plaats van met de vele uitgespaarde miljoenen een goed alternatief sportprogramma te maken, beperken ze zich ten aanzien van de wielersport tot weekenddiensten. Je doet het niet, als je daar goede redenen voor hebt, of je doet het wel, maar je doet het niet een beetje, leerde mijn moeder me al.

Die Medy van der Laan is zo gek nog niet. Opheffen die hap. Nu we met het bord op schoot om zeven uur op zondagavond niet meer bij ze kunnen aanschuiven, is het tijd voor evaluatie. Welke functie heeft Studio Sport zonder voetbal? Mijn advies intussen: als er wielrennen op TV is, ga dan gelijk naar Sporza. Dan weet je zeker dat je coureurs ziet langs komen. In Nederland bevechten de commerciëlen elkaar wel op leven en dood voor de voetbalrechten, maar wij van de wielersport hebben gelukkig de Belg.

Sporza! Van harte aanbevolen!

Lees verder →

3e etappe – Córdoba-Puertollano 153,3 km.

1. Alessandro Petacchi (It. Fassa Bortolo) 3.48.40

2. Erik Zabel (Dld. T-Mobile) z.t.

3. Tom Boonen (B. QuickStep-Innergetic) z.t.

4. Thor Hushovd (Noo. Crédit Agricole) z.t.

5. Giosué Bonomi (It. Lampre) z.t.

6. Max van Heeswijk (Ned. Discovery Channel) z.t.

7. Miguel Angel Martin Perdiguero (Sp. Phonak) z.t.

8. Tom Steels (B. Davitamon-Lotto) z.t.

9. Marco Velo (It. Fassa Bortolo) z.t.

10. Patrick Calcagni (Zwi. Liquigas) z.t.

Lees verder →

In zo’n typisch dor Spaans decor en in een verzengende hitte reden de renners vandaag de 3e etappe van de Vuelta a España van Córdoba naar Puertollano. Een afstand van 153,3 kilometer. De kortste etappe, maar gezien de hitte lang genoeg. Er was weer een vroege aanvaller, de Spanjaard: Javier Parcual Rodriguez. Een actie die uiteraard ten dode was opgeschreven. Op 17 kilometer voor de streep gaf de renner van Valenciana-Kelme het op. Op naar de massasprint in Puertollano. Na het winnen van de laatste tussensprint ging de Duitser Thomas Ziegler nog op jacht naar de etappezege. Maar ook hij was spek voor het bekkie en vijf kilometer voor de streep was alles weer bij elkaar. Veel blauw op kop, met de ploegen van Petacchi en Boonen. En zo was de uitslag, zij het dat Erik Zabel zich nog tussen hen wrong. Een kind had het kunnen voorspellen. Lees verder →

De jaarlijkse wereldkampioenschappen wielrennen zijn heel lang georganiseerd aan het eind van augustus en het begin van september. Bovendien waren de wegkampioenschappen en die op de baan ook nog gecombineerd tot één groot toernooi. Om die reden is de datum 29 augustus natuurlijk nauw verbonden met regenboogtruien. Toch wil ik met een ander evenement beginnen: de Ronde van Nederland.

Op 29 augustus 1976 werden er in onze nationale ronde twee etappes verreden en die werden allebei gewonnen door Freddy Maertens. De hele ronde werd echter een prooi voor Gerrie Knetemann. Een week later werd Freddy wereldkampioen in Ostuni. Gerrie moest daar nog twee jaar op wachten.

Op 29 augustus 1976 werd onze landgenoot Gaby Minneboo voor de tweede maal wereldkampioen achter de grote motor van Bruno Walrave en dat heb ik destijds met alle andere uitslagen in een schriftje geschreven. Zie afbeelding. De Spanjaard Caldentey werd tweede en de Duitser Rainer Podlesch derde. De zoon van Podlesch, Carsten, was overigens in 1993 de allerlaatste wereldkampioen bij de stayers. Deze discipline staat sindsdien niet meer op het programma van de wereldtitelstrijd. Zie ook: http://www.achterdegrotemotoren.nl/special/special.html

Op 29 augustus 1990 werd de Nederlandse ploeg in het Japanse Utsunomiya wereldkampioen ploegentijdrit bij de vrouwen. Zie het verslag in De Telegraaf van 30 augustus 1990, geschreven door Bert Schaap. De ploeg bestond uit Leontien van Moorsel, Monique Knol, Astrid Schop en Cora Westland. ‘Voor de start bij het inrijden deed zich een ongelukkig incident voor.

Schop kwam in botsing met een Japanse fietser en de blonde Amstelveense bleef bewegingloos in een plas bloed op het wegdek liggen. Het zag er eng uit en nadat ze was afgevoerd werd Manon de Rooij opgeroepen om de plaats van Astrid in te nemen. Maar Schop stond toch aan de start. “Ik had gewoon een gat in m’n kop. Gaasje d’rop, verband d’rom, klaar.”’ (Citaat uit Wielerhelden van Oranje)

Op 29 augustus 1993 werd een jonge Amerikaan in een kletsnat Oslo wereldkampioen. Op het spekgladde parcours nam hij de risico’s die anderen niet durfden te nemen en hij won. Zijn naam: Lance Armstrong! Frans Maassen wil nog altijd niet aan die dag herinnerd worden.

Over Eddy Merckx is op de datum 29 augustus helaas niets te melden. Geen overwinningen voor hem op deze dag. Als hij dit leest zal hem dat ongetwijfeld nog steeds niet lekker zitten.

Tot volgende week maandag!

Jan Houterman

Lees verder →

Henk Faanhof (1922)

foto: archief T&T Tekst & Traffic

Henk was een talentvol renner die bij de amateurs wereldkampioen op de weg was. In zijn profcarrière haakte hij succesvol aan bij de successen van de Nederlandse renners in de Tour de France onder leiding van Kees Pellenaars. Henk won in 1954 een etappe. Lees zijn opzienbarende verhaal in Wielerhelden van Oranje

Piet Braspennincx (1943)

Piet is een telg uit het Brabantse wielergeslacht Braspennincx. Zijn vader was Adrianus Braspennincx en een neef was John Braspennincx. Twee renners die vooral voor de Tweede Wereldoorlog furore maakten. De prestaties van Piet blijven daar ver bij achter, mede omdat hij zich in zijn jaren bij de Pelforth-ploeg helemaal wegcijferde voor kopman Jan Janssen. Na vijf seizoenen hield hij het voor gezien en Piet ging in zaken. Ik heb hem in 2001 nog ontmoet en toen ging het prima met hem.

Jan Jonkers (1955)

Deze Brabander uit Oud Gastel was wereldkampioen afzien. Hij kon ontzettend diep gaan, maar veel profijt heeft het hem niet opgeleverd. Zijn carrière is een aaneenschakeling van pech, terwijl hij bovendien menigmaal besodemieterd is door lieden die misbruik maakten van zijn goedgelovigheid. Hij kijkt er allemaal met pijn op terug, maar gelukkig is hij bezig uit het zwarte gat te klimmen waar hij zich nu al jaren in bevindt. Sterkte Jan en doorknokken, net zo lang tot je de wereld kunt uitlachen.

Lees verder →

De Ronde van het Westen of de GP Plouay en officieel La doyenne des Grand Prix Internationaux de l’Ouest de la France is een eendagswedstrijd die door de UCI op de Pro Tour kalender is gezet. De wedstrijd wordt al sinds 1931 verreden op een circuit in Plouay, Bretagne, waar in 2000 nog het WK op de weg werd georganiseerd. Tot 1978 was het een volledig Franse aangelegenheid, want de eerste twee aankomenden waren steeds Fransen. Vrij onbekende Fransen bovendien, want de enige bekende naam in die beginjaren is Raymond Louviot, maar die is vooral bekend geworden als ploegleider.

Dat veranderde in de jaren zeventig toen de namen van de winnaars wat bekender werden. Jean-Pierre Danguillaume won in 1971, drie jaar later Raymond Martin, gevolgd door Cyrille Guimard en Jacques Bossis. In 1978 stond voor het eerst een buitenlander op het podium en dat was onze eigen Jopie. Nou wordt Joop Zoetemelk in Frankrijk als een Fransman gezien en dat was dus niet echt een étranger. Maar een jaar later konden de chauvinistische Fransen er niet omheen, want toen won Frits Pirard als eerste niet-Fransman deze koers en hij is sindsdien ook de enige Nederlander gebleven. Dit in tegenstelling tot onze zuiderburen, die inmiddels drie overwinningen behaalden. André Tschmil (1994), Frank Vandenbroucke (1996) en Nico Mattan (2001). Vandaag won een Amerikaan: George Hincapie. In een massasprint waar hij Alexandr Usov en Davide Rebellin voor bleef.

Voor de uitslag klik op …

Lees verder →

2e etappe – Granada-Córdoba 189 km.

1. Leonardo Bertagnolli (It. Cofidis) 4.52.27

2. Bradley McGee (Aus. Française des Jeux) z.t.

3. Juan-Antonio Flecha (Sp. Fassa Bortolo) z.t.

4. F. Javier Vila (Sp. Lampre) z.t.

5. Angel Vicioso (Sp. Liberty Seguros) z.t.

6. Unai Yus (Sp. Bouygues Telecom) z.t.

7. Joaquin Rodriguez (Sp. Saunier Duval) z.t.

8. Santos Gonzalez (Sp. Phonak) z.t.

9. Carlos Garcia Quesada (Sp. Valenciana-Kelme) op 0.23

10. Pablo Lastras (Sp. Illes Balears) z.t.

Lees verder →

David de la Fuente Rasila van Saunier Duval was de man die uren alleen voorp reed. Maar de moeite van de Spanjaard werd niet beloond. In de zware slotkilometers, waar behoorlijk geklommen moest worden, kwam de Italiaan Leonardo Bertagnolli van Cofidis alleen voorp. Hij werd fel achtervolgd, maar alleen Bradley McGee (foto) wist hem te achterhalen.

Normaal gesproken is de Australiër sneller, maar met een een vijftal turbogedreven achtervolgers in je nekharen is er geen tijd voor tactische overwegingen. Daardoor won niet McGee, maar Bertagnolli. De troostprijs voor McGee was echter de gouden leiderstrui, die Menchov onderweg al aan Rik Verbrugghe was verloren.

Lees verder →