Zo, alles staat klaar voor de oudejaarsviering. Zijn ze mooi of niet, mijn oliebollen? Een dagje niet bloggen, maar bakken. Alles lukte, geen vloek geslaakt en lekker naar de laatste loodjes van de Top 2000 geluisterd. Ik neem voor dit jaar afscheid van jullie in de hoop dat de blog blijft groeien en groeien. En dat gaat lukken met jullie hulp. Dus zegt het voort: http://wielrennen.blog.nl
Dan komen jullie het jaar wel weer door. Ik ook trouwens!
Vrienden van de blog: een heel voorspoedig, gezond en veilig 2006 gewenst!!!
Fred
Het lijkt me een vreselijke datum om jarig te zijn. Aan alles is gedacht: homemade gebak met poedersuiker, champagne, een conference van Youp of Freek op de TV, vuurwerk, alle ingrediënten voor een spetterend feest. Maar het is niet ter ere van jou. Je verjaardagsdatum staat vast als je geboren wordt en je weet dus niet beter en daarom zal Theo er niet zo mee zitten dat hij vandaag jarig is. Uiterlijk doet hij een beetje aan de broertjes De Boer denken, maar hij werd geen voetballer, maar wielrenner. Daarin was hij geen hoogvlieger deze renner uit Giessenburg. Hij was twee jaar beroepsrenner bij kleine ploegjes. Een zevende plaats in de Omloop Hageland-Zuiderkempen was zijn beste prestatie. Eind 1988 stopte hij er mee op de leeftijd van 23 jaar. Wat is er van Theo geworden?
Een hoogst enkele keer komt het voor. Een jongen die tot over zijn oren verliefd is op twee meisjes. Bij de een is hij zielsgelukkig en in het gezelschap van de ander zo mogelijk nog gelukkiger. Hij weet dat hij op een dag zal moeten kiezen, maar hij stelt die beslissing zo lang mogelijk uit. Hij weet ook dat als hij voor de een kiest hij de ander hartstochtelijk zal missen, en andersom. Zo’n jongen is Lars Boom. De beloftevolle wegrenner die zomaar een topper kan worden en de talentvolle veldrijder die nu al een grote koers had kunnen winnen als de jury niet zo halfhartig was geweest om de uit koers verbannen Bart Wellens weer in genade aan te nemen, nadat hij een afstapverbod had genegeerd. Lars wordt vandaag 20 jaar. Iedere wielerliefhebber wil zo lang mogelijk genieten van zijn vrijages met Vrouwe Fortuna en haar zuster. Maar eens moet hij kiezen om met één van die twee schonen definitief tussen de lakens te kruipen. Een wereldtitel in Zeddam kan wel eens beslissend zijn.
Jerommeke werd hij genoemd en hij behoorde enkele jaren tot de beste sprinters van de wereld. De TVM-ploeg loodste hem zo goed mogelijk naar de finish en daar moest hij het opnemen tegen mannen als Cipollini, Abdoushaparov, Steels, enzovoort. Ze`waren aan elkaar gewaagd en Jeroen trok menigmaal aan het langste eind. Toen ging hij naar Italië en wilde hij een andere renner worden. Een klimmer werd hij niet en een rouleur evenmin, maar met al dat geëxperimenteer botte zijn sprint af en kwam hij niet meer aan de bak. Het kan ook te maken hebben met het feit dat hij vader was geworden van een tweeling, waardoor hij de risico’s van het sprinten niet meer durfde te nemen. Maar Jeroen Blijlevens behoorde enkele jaren tot de sprintelite van de wereld. Vier etappes in de Tour, vier in de Vuelta en twee in de Giro. Hoeveel Nederlanders kunnen zo’n erelijst overleggen? Alleen Van Poppel deed het beter van de Nederlandse wegsprinters.
Tijdens de research voor mijn boek over Peter Post heb ik uitgezocht hoeveel amateurs tegelijk met Post in 1956 overgingen naar de beroepsrenners. Het waren er 22 onder wie Rien Verhelst uit Axel. Post won zijn eerste wedstrijd bij de profs. Dat was een criterium in Hengstdijk en Rien werd derde. De carrière van Post ging skyhigh, maar die van Verhelst verzandde al na een jaar en in 1957 stopte hij. Wat hij daarna is gaan doen, daarvan heb ik geen idee, maar misschien zijn er Zeeuwsvlaamse wielerliefhebbers die het wel weten. 73 wordt hij vandaag.
Rini is een heel bijzondere man. Hij was een zeer talentvol renner die een keer vijfde en een keer zesde werd in de Tour de France. Hij geldt nog steeds als een van de beste dalers uit de wielergeschiedenis. Hij moest veel te vroeg stoppen vanwege gezondheidsproblemen. Maar hij werd kort daarna bondscoach en ook in het begeleiden van talent excelleerde hij. "Rini zei nooit zo veel als je gewonnen had, maar als je niet goed in je vel zat, dan was hij niet bij je weg te slaan", vertelde een van zijn pupillen me eens. In de tussentijd bouwde hij ook nog een mooi bedrijf op dat nu door zijn kinderen geleid wordt. Elke morgen is hij daar nog een paar uur aanwezig om al zijn andere activiteiten te behappen. Zoals het begeleiden van ex-gedetineerden op hun moeizame weg naar een eerlijk bestaan. Dit jaar maakte de koningin hem ridder en er zijn weinig mensen die het zo verdienen als hij. Volgend jaar komt er een boek over hem uit. Geschreven door Peter Ouwerkerk. Dat moet wel haast een hagiografie worden, want wat is er nou niet positief aan Rini? Ik zou het niet weten.
Op de foto van de jeugdopleiding van OWC die ik eergisteren op de blog plaatste is een jongen te zien in de nationale kampioenstrui. Die jongen heet Jelle Wolsink en hij is 10 jaar jong. Hij werd dit jaar kampioen van Nederland in de categorie 2 van het jeugdwielrennen. Hij won het kampioenschap door de hele wedstrijd attent van voren te rijden om in de laatste meters de concurrentie af te troeven. Beretrots is hij sindsdien … 
Jan Breur uit Schiedam was in de jaren zeventig beroepsrenner. Hij debuteerde in 1974 bij de profs in de Delbana-ploeg van de Rotterdamse juwelier Frans Buyser. De overwinningen kwamen pas twee jaar later in het shirt van De Onderneming. Jan bleek een specialist in het omniumrijden en achter de derny. Achter een motor kon hij goed uit de voeten en daarom ging hij het ook als stayer proberen. Twee keer stond hij als derde op het erepodium bij het Nederlands kampioenschap en één maal bij het WK. Dat was in 1975 achter de Duitser Dieter Kemper en zijn landgenoot Cees Stam. Wat zou er van Jan geworden zijn?