De jeugdafdeling van OWC Oldenzaal omvat op dit moment zo%u2019n 30 kinderen. De meesten zijn spontaan lid geworden omdat ze uit een gezin komen waar de wielersport leeft. Vader heeft gefietst of iemand anders in de familie. Voor die kinderen is de wielersport bijna vanzelfsprekend omdat er thuis veel over wordt gesproken. Voor ledenwerving onder de Oldenzaalse jeugd doet de vereniging één keer per jaar mee aan een gemeentelijk sportactiveringsproject onder de titel: Kies voor Hart en Sport. Verder geeft de vereniging …
Deze vereniging is met 550 leden een van de grootste wielerclubs van Nederland. OWC heeft al sinds de oprichting in 1948 de ambitie om goede renners voort te brengen die tot de top van het Nederlandse wielrennen kunnen gaan behoren. Een man als Hennie Kuiper (© Cor Vos) is natuurlijk het meest aansprekende voorbeeld, maar ook Herman Snoeijink, Gerard Veldscholten en Rudie Kemna zijn natuurlijk heel goede renners geweest met grote prestaties achter hun naam. In het huidige peloton rijdt een OWC’er rond … 
Ik mag graag een goede voetbalwedstrijd zien, maar ik kom al jarenlang niet in stadions. Ik voel me tussen het voetbalpubliek niet op mijn gemak. De normen en waarden die op de gemiddelde tribune heersen zijn niet de mijne. In mijn
Hij wordt vandaag 60 jaar, Dolle Dries, ook wel bekend als De Keizer van het Kerkdorp of De Boemerang. Eigenlijk weet ik niet hoe ik dat natuurmens moet plaatsen. Was hij nou de schaatsende wielrenner of de wielrennende schaatser? Ik vermoed het laatste want als schaatser is hij toch iets succesvoller geweest dan als cyclist. Maar het fietsen was ook weer geen trainen voor het schaatsen, want daarvoor was hij te goed. Hij is zelfs kampioen van Nederland op de weg geweest. Ik had wel de indruk dat hij schaatsen serieuzer nam dan het wielrennen. Dat is achteraf jammer, want als hij echt voor de wielersport had gekozen dan had hij het ver kunnen brengen. Maar dan had hij weer minder clown moeten zijn en dat was nou juist het leuke aan Dries. Je komt er niet uit. Hij blijft een apart geval in de wielergeschiedenis. Ik heb trouwens al jaren niks meer over hem gehoord. Hij zal toch niet stiekem een comeback voorbereiden? Hij is er ‘dol’ genoeg voor. Proficiat Dries!
vierde en derde was geworden bij het WK weg voor amateurs. Maar ene Adolf Hitler deed die wereld daarna voor jaren op slot. Ook voor Rotterdamse Joop, die in 1939 als beroepsrenner nog winnaar was geworden van de koers Brussel-Hozemont. Hij reed in de oorlogsjaren en de jaren daarna gewoon door, maar zijn talent kon hij niet meer manifesteren. In 1948 stopte hij. Eigenlijk tragisch en daarom hoop ik dat er iemand is die weet hoe het Joop Demmenie verder in het leven is vergaan?
Kemna in het zonnetje te zetten nu hij heeft besloten om zijn carrière als profwielrenner te beëindigen. Dat zal op oudejaarsdag 31 december a.s. gebeuren bij de finale van de GOW-veldritcompetitie op recreatiepark Het Hulsbeek in Oldenzaal.
De wielerwereld is gek op feestjes. Alle gelegenheden om fijn bij elkaar te zijn en lekker over het verleden te praten worden aangegrepen. Afgelopen week was het twee keer raak. Woensdag was de hele wielerwereld in Lage Vuursche bij de zeer gezellige presentatie van het boek De Kneetstory en donderdag streek het gezelligheidspeloton neer in het Leidse stadhuis om aldaar Joop Zoetemelk te huldigen voor …., nou ja voor alles. Er waren helaas geen journalisten bij, want dan hadden ze kunnen zien dat Joop daar niet met de pest in zijn lijf aanwezig was, maar als het stralend middelpunt. Als dit feestje niet voor hem georganiseerd was dan had hij het ook prima gevonden, maar nu het wel is gebeurd heeft hij het er wel voor over om met zijn … 
De wielersport is een zeer commercieel gebeuren en de renners die een goedbetaald contract hebben bij een grote sponsor zijn er van doordrongen dat ze in hun optreden naar buiten altijd moeten overkomen als de ideale schoonzoon. De meeste Rabobank-renners hebben daar geen moeite mee, maar Bram soms wel. Vooral als hij teleurgesteld is, dan moeten ze hem even niet aan zijn kop zeuren. Als dat wel gebeurt dan heeft hij een kort lontje en daar heb ik alle begrip voor. Als je de hele dag in een ontsnapping zit, je hebt alles gegeven en je wordt dan op de streep geklopt, dan is het niet het juiste moment om aan Bram te vragen hoe het ging. Ik kan dat helemaal meevoelen en niet alleen omdat ik vandaag ook jarig ben.
Als je een boek gaat schrijven over iemand die net is overleden, is het heel moeilijk om je niet mee te laten slepen door alle superlatieven die over de overledene zijn geschreven en gezegd, want er wordt nergens zo veel gelogen en verzwegen als op het kerkhof. Na de onverwachte dood van Kneet waren de maanden daarna niet bijster geschikt om het fenomeen dat hij was objectief te benaderen. Hij was een geweldige wielrenner en een uitzonderlijk mens, maar allerminst een heilige. Hans Prakke, de schrijver/samensteller van het boek 
Deze Groninger was vooral stayer. Een heel goede, want in 1975 was hij kampioen van Nederland bij de profstayers. Hij reed in de tijd van Cees Stam en dat is misschien wel de beste rolrijder geweest uit de Nederlandse wielergeschiedenis. Ook reden er in die tijd mannen rond als Piet de Wit, Martin Venix en Fred Rompelberg. In dat licht bezien zijn z’n vijf podiumplaatsen bij de profs en eentje bij de amateurs bewijzen dat hij er echt wel iets van kon. Op het WK reikte hij in 1974 tot de vijfde plaats. Geen idee wat Nico is gaan doen? Er zijn vast wielerliefhebbers uit het Noorden die dat wel weten. Don’t keep it a secret!
