Bobbie Traksel (1981)
Aan het eind van dit seizoen schreef hij op zijn site – www.bobbietraksel.nl – ‘Ik vraag niet om geluk, maar ik hoop een keer geen pech te hebben.’ Een terecht verzoek want de profcarrière van Bobbie is tot nu toe niet over rozen gegaan. Hij werd in 2001 van de juniorenploeg van Rabobank overgeheveld naar het profteam. Een groot talent werd hij genoemd. Op 19-jarige leeftijd was hij de jongste prof van Nederland. Al in zijn eerste jaar knalde hij tegen een boom en moest hij het seizoen verder voor gezien houden. Daarna was hij twee seizoenen onzichtbaar en in Wieler Revue kwam hem dat in 2003 op stevige kritiek te staan van Egon van Kessel, die van mening was dat Bobbie er niet genoeg voor deed. Theo de Rooij nam hem in bescherming door te stellen dat de Betuwenaar veel karakter heeft en dat ook zijn inzet en motivatie meer dan voldoende zijn. Een doorzettertje. Aan het eind van dat jaar kon Bobbie echter op zoek naar een andere werkgever. Het voorbije seizoen in dienst van Mr.Bookmaker bracht veel blessureleed en ik hoop dat het Bobbie volgend jaar voor de wind gaat. Privé klopt het allemaal prima, begrijp ik met Christa, de fietsende dochter van Frits Pirard.
Wie zijn er verder op 3 november geboren?
Willem Reuter (1917, overleden 22.01.1980)
Deze Amsterdammer was van 1938 tot en met 1951 beroepsrenner. Dat is een lange tijd, maar de oorlog zat er tussen en toen waren er niet veel wieleractiviteiten. Hij reed met regelmaat prijs, maar hij was geen winnaar. Niet één maal mocht hij met de bloemen zwaaien. Weet iemand verder iets van deze Willem Reuter?
Adrie van Steenselen (1929)
Van deze renner van de Zuidhollandse eilanden herinner ik me zijn tweede plaats in het nationaal wegkampioenschap voor amateurs in 1952 achter de Brabander Kees Aanraad. Een sterke renner uit hetzelfde hout gesneden als zijn streekgenoten Jaap de Waard en Gerrit de Wit. Stoempen met de kop in de wind. Zijn profcarrière stelde niet veel voor en al op 28-jarige leeftijd hield hij er mee op. Ik zag hem laatst op TV Rijnmond bij een verslag van een criterium. Hij wordt vandaag 76 jaar en dat is hem niet aan te zien.
Ivor Bruin (1980)
Ivor is de zoon van Gerrie Bruin uit Andijk die in 1966 kampioen van Nederland was op het nummer 50 kilometer zonder gangmaking op de baan. Ivor is niet als een komeet aan de wielerhemel verschenen, want zijn loopbaan heeft zich heel geleidelijk ontwikkeld. Pas als lid van de wielervereniging Kennemerland kreeg hij kansen in buitenlandse koersen. Die greep hij met twee handen aan en dat leverde hem een verbintenis op met het continental team van B&E Cycling. Daar heeft hij het goed gedaan en hij hoopt dat hij in samenwerking met zijn mentor Michel Cornelisse de aansluiting naar het grote werk kan vinden. Hoewel hij in 2005 maar één overwinning behaalde heeft Ivor een mooie serie ereplaatsen gerealiseerd die voldoende perspectief bieden om hem nauwlettend te volgen.
Ivor Bruin behaalde in 2005 twee overwinningen!
Eugène
Ja Willem Reuter heeft jarenlang een cafe gehad op de hoek van de Jacob van Lennepkade en de Nicolaas Beetstraat. Cafe ‘de Ton’ heette dat. Als kind kwam ik daar ook regelmatig om mijn vader (vriend) op te halen voor het eten. Peter Post kwam hier ook regelmatig. Ik heb hier mijn eerste flesje Coca-Cola gedronken. Want het was altijd limonade (siroop met water)
Een mooie man. Z’n kinderen zijn succesvol in de visbranche geweest en nog. Zijn zoon Wil Reuter was toendertijd een beroemd korfbal-speler en heeft vele malen in het Ned.elftal gespeeld. Toevallig is hij vandaag 65 jaar oud geworden.
Hartelijke groet Ger Klomp uit Amsterdam
Willem Reuter had in de jaren 50 een cafe kinkerstraat hoek dacosta kade of zo ,
zijn broer Bles stond op de brug met zijn haringstal .Bles heeft een jaar op de baan gefietst en Gerrit Schulte geklopt in de achtervolging.
Bles zag meer in zijn haringstal , wielrennen loonde niet . Willem had later cafe DE TON op de Jac van lennep hoek Nicolaats Beets . Willem was een goeie prof en reed een periode goed achter de motor , ik spreek van de 50er jaren . Willem reed vaak in de prijzen en heeft enige criteriums gewonnen.
Groet: [email protected]
Bles(Jan) was mijn opa. Hij is zelf ook jaren onafhankelijke geweest en heeft een heleboel gewonnen, maar leefde eigenlijk niet voor het wielrennen, maar meer van prijzengeld naar prijzengeld. Ik heb wel van verhalen gehoord over smokkelen van jajem naar België. Mijn opa zat in de café’s en in de handel. Later nog een slijterij. Hij heeft zijn broer Leendert wel veel geholpen met zijn haring.
Willem was reserve bij de olympische spelen in Berlijn en onderdeel van de Amstel ploeg, maar volgens ingewijden had mijn opa veel meer talent.
Pingback: Storm Bobbie is nog niet van plan te gaan liggen | Wielrennen