In de week voorafgaande aan het WK belichten we de zeven Nederlandse wereldkampioenen bij de profs. Harm Ottenbros, wereldkampioen in 1969, is een opvallende naam in dat gezelschap.
De zes andere wereldkampioenen horen zonder meer tot de beste Nederlandse wielrenners aller tijden, maar toen Ottenbros kampioen werd was hij een jonge renner zonder indrukwekkend palmares. Twee etappes in de Ronde van Zwitserland waren zijn belangrijkste overwinningen.
Ottenbros profiteerde op 10 augustus 1969 van de animositeit in de Belgische wielerploeg, waar Rik van Looy en Eddy Merckx niet voor elkaar wilden werken. Een kopgroep met naast Ottenbros ook Jan Harings kon daardoor voorop blijven. Met nog drie ronden te gaan, bleven Ottenbros en de Belg Julien Stevens over. De rappe Ottenbros wist in een spannende eindsprint Stevens net voor te blijven.
De regenboogtrui bleek een vloek voor de 24-jarige Ottenbros. Veel wielervolgers, maar ook sommige renners, keerden zich tegen hem. Zijn titel zou een toevalstreffer zijn, die hem vooral in België werd misgund. Ottenbros miste de ervaring om hier goed mee om te gaan. Na zijn wereldtitel kon hij geen belangrijke koersen meer winnen.
In 1976 zet de teleurgestelde Ottenbros een punt achter zijn carrière. In een uitzending van ‘Het gat van Nederland’ gooide hij zijn racefiets van de Zeelandbrug, om voor op de stang bij Gerrie Knetemann zijn weg te vervolgen .
Lees ook: Theo Middelkamp, de eerste Nederlandse wereldkampioen
Lees ook: Jan Janssen werd slim wereldkampioen in 1964
Pingback: Kuiper wereldkampioen aan begin imposante carrière | Wielrennen
Pingback: Jan Janssen werd slim wereldkampioen in 1964 | Wielrennen