Raas in 1979 kampioen in eigen land

Al direct na de zege van Knetemann liet Raas weten dat hij het jaar erna aan de beurt zou zijn. De Zeeuw – een erkend klassiekerspecialist – werd ook door anderen als voornaamste kanshebber gezien. Zeker in het Limburgse heuvelland was hij de absolute favoriet. Raas had de voorbije drie edities van de Amstel Gold Race gewonnen en de WK-wedstrijd van 1979 voerde het peloton achttien keer over de Cauberg.

Het lastige parcours zorgde er voor dat in de finale slechts een beperkte groep renners was overgebleven. In de voorlaatste ronde ontsnapten uit deze groep acht renners onder wie de Nederlanders Raas en Henk Lubberding. De meesterknecht uit Voorst zorgde ervoor dat geen enkele ontsnapping weg kon blijven, tot in de laatste ronde André Chalmel demarreerde. Lubberding had zijn kruit verschoten en de meeste anderen in de kopgroep waren niet van plan de kastanjes voor Raas uit het vuur te halen.

Raas echter bewaarde zijn geduld omdat hij rekende op Didi Thurau. De Duitser had een aantal seizoenen voor de succesvolle Nederlandse ploeg van Peter Post gereden. Het was daardoor bekend dat Thurau vaak wat ongeduldig was.

Het koersinzicht van Raas betaalde zich uit: zoals in het filmpje is te zien bleef Thurau de laatste kilometer hard op kop rijden zodat de relatief onbekende Chalmel vlak voor de streep werd teruggehaald. Raas kon vervolgens uit het wiel van de Duitser komen en voor eigen publiek zegevieren.

Na zijn wereldtitel bleef Jan Raas belangrijke overwinningen boeken. Zijn erelijst is zonder meer indrukwekkend. De Zeeuw won onder meer veertien klassiekers en tien Touretappes. Na zijn actieve carrière was hij ook nog succesvol als ploegleider.